پُر از دردم
صدایم بغز تو در توست
به جانم خنده ای تلخ است
در این نزدیکم
اما،
دور...
پُر از دردم
بسان مانند یک مشکوک
ازاین،
از آن،
هراسانم
قلم دارم نوشتن را کنم آغاز
ولی مسکوتو بی یادم!
هر از گاهی
نشانی،
ردپا از یاد،
مرا پیگیر میجوید
ولی ناگه فراموشی...
هجوم آور شود یادم!
No comments:
Post a Comment